กินกัดเนื้อเหล็กจน กร่อนขร้ำ
บาปเกิดแต่ตนคน เป็นบาป
บาปย่อมทำโทษซ้ำ ใส่ผู้บาปเอง
ไม่ต้องไปโทษใครในวิกฤติศรัทธา ที่เกิดขึ้นกับ คณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ เพราะเป็นการปฏิบัติของ คณะตุลาการเองที่ไม่ ดำรงซึ่งความเป็นธรรมอย่างแท้จริง
ยกตัวอย่าง การตัดสินความผิดของ อดีตนายกรัฐมตรี สมัคร สุนทรเวช ในกรณีว่ามีความผิด แค่การทำกับข้าว ซึ่งไม่มีในบทบัญญัติของกฏหมาย เพียงแต่ปรากฏในพจนานุกรม
ขณะที่ความผิดของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กรณีใช้เอกสารที่ไม่ถูกต้องเข้ารับราชการ ซึ่งกรณีนี้ ศาลรัฐธรรมนูญ พิจารณาแล้วเห็นว่า ให้เลื่อนการพิจารณาคดีออกไป เพื่อรอคำชี้ขาดของศาลอื่น ในประเด็นคำสั่งกระทรวงกลาโหม มีความชอบด้วยกฎหมายหรือไม่
ทั้ง ๆ ที่มีมูลความผิดชัดเจน
กรณีรับเรื่องร้องเรียนโดยตรง กรณีแก้รัฐธรรมนูญมาตรา 291 และรับเรื่องร้องเรียนอีกหลายเรื่องหลังจากนั้น โดยไม่ผ่านอัยการสูงสุด ตาม กฏหมายรัฐธรรมนูญมาตรา 68 เป็นการขยายอำนาจให้กับคณะตุลาการเอง โดยไม่สนใจเสียงทัดทานจากสังคม
แม้กระทั่งนายชัช ชลวร ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ แสดงความเห็นว่า เมื่อพิจารณาจากลายลักษณ์อักษร และเจตนารมณ์ของมาตรา 68 แล้ว รัฐธรรมนูญมุ่งเฉพาะให้อัยการสูงสุดเป็นผู้มีสิทธิ์ ยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ดังนั้น ผู้ทราบการกระทำดังกล่าวจึงไม่มีสิทธิ์ยื่นคำร้องต่อศาลได้โดยตรง
ลักษณะการตัดสิน เพิ่มอำนาจให้กับคณะตุลาการเป็นการก้าวล่วงฝ่ายนิติบัญญัติ อย่างชัดเจน
แม้การตัดสินในหลายอีกหลาย ๆ คดีที่ทำให้เกิดควมกังขากับประชาชน
สิ่งเหล่านี้จึงเกิดวิกฤติศรัธาในหมู่ประชาชน มองว่า ตาชั่งเอียง
ตัดสินความผิดอีกฝ่ายโดยไม่ยึดความถูกต้อง
ขณะเดียวกันก็โอบอุ้มอีกฝ่ายจนไม่นึกถึงความผิดถูก
มโนธรรมสำนึก ความผิดชอบ ชั่วดี อย่าว่าแต่ ตุลาการผู้รักษาความเป็นธรรม แม้มนุษย์ธรรมดาทั่ว ๆ ไปก็จะขาดสิ่งนี้ไม่ได้เช่นกัน
ยกตัวอย่าง การตัดสินความผิดของ อดีตนายกรัฐมตรี สมัคร สุนทรเวช ในกรณีว่ามีความผิด แค่การทำกับข้าว ซึ่งไม่มีในบทบัญญัติของกฏหมาย เพียงแต่ปรากฏในพจนานุกรม
ขณะที่ความผิดของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กรณีใช้เอกสารที่ไม่ถูกต้องเข้ารับราชการ ซึ่งกรณีนี้ ศาลรัฐธรรมนูญ พิจารณาแล้วเห็นว่า ให้เลื่อนการพิจารณาคดีออกไป เพื่อรอคำชี้ขาดของศาลอื่น ในประเด็นคำสั่งกระทรวงกลาโหม มีความชอบด้วยกฎหมายหรือไม่
ทั้ง ๆ ที่มีมูลความผิดชัดเจน
กรณีรับเรื่องร้องเรียนโดยตรง กรณีแก้รัฐธรรมนูญมาตรา 291 และรับเรื่องร้องเรียนอีกหลายเรื่องหลังจากนั้น โดยไม่ผ่านอัยการสูงสุด ตาม กฏหมายรัฐธรรมนูญมาตรา 68 เป็นการขยายอำนาจให้กับคณะตุลาการเอง โดยไม่สนใจเสียงทัดทานจากสังคม
แม้กระทั่งนายชัช ชลวร ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ แสดงความเห็นว่า เมื่อพิจารณาจากลายลักษณ์อักษร และเจตนารมณ์ของมาตรา 68 แล้ว รัฐธรรมนูญมุ่งเฉพาะให้อัยการสูงสุดเป็นผู้มีสิทธิ์ ยื่นคำร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ดังนั้น ผู้ทราบการกระทำดังกล่าวจึงไม่มีสิทธิ์ยื่นคำร้องต่อศาลได้โดยตรง
ลักษณะการตัดสิน เพิ่มอำนาจให้กับคณะตุลาการเป็นการก้าวล่วงฝ่ายนิติบัญญัติ อย่างชัดเจน
แม้การตัดสินในหลายอีกหลาย ๆ คดีที่ทำให้เกิดควมกังขากับประชาชน
สิ่งเหล่านี้จึงเกิดวิกฤติศรัธาในหมู่ประชาชน มองว่า ตาชั่งเอียง
ตัดสินความผิดอีกฝ่ายโดยไม่ยึดความถูกต้อง
ขณะเดียวกันก็โอบอุ้มอีกฝ่ายจนไม่นึกถึงความผิดถูก
มโนธรรมสำนึก ความผิดชอบ ชั่วดี อย่าว่าแต่ ตุลาการผู้รักษาความเป็นธรรม แม้มนุษย์ธรรมดาทั่ว ๆ ไปก็จะขาดสิ่งนี้ไม่ได้เช่นกัน
